Rozdział XXIII przesłuchanie

Rozdział XXIII przesłuchanie

Pokój przesłuchań nr 112, godzina 23:54, Przesłuchanie w sprawie bójki

Mikołaj siedział przy biurku, jednak nie po tej stronie co zwykle, tym razem to on był przesłuchiwany.

-Mikołaj powiedz nam co się wydarzyło.- Powiedział Emilka.

-No siedzieliśmy przy kolacji, dziewczynki poszły do pokoju, Ola wyszła z domu a ja dowiedziałem się że mam siostrę.

-No ale co to ma wspólnego ze sprawą?- Wtrącił Mieszko.

-No bo usłyszałem krzyki i zobaczyłem jak on uderzył Olkę i puściły mi nerwy i mu przyłożyłem, zresztą szarpał się z tatą.

-Z tatą?- Zapytała Emilka.

-No z komendantem.

-Ty spotykasz się z Olą prawda?- Zapytała Emilka.- To dlatego byłeś dziś u nich.

-Tak.- Powiedział speszony Mikołaj.

-Dobra podpisz tutaj.- Powiedział Mieszko i podał Mikołajowi kartkę z jego zeznaniami i długopis. Mikołaj podpisał.

-Proszę.- Powiedział Mikołaj oddając kartkę.

-No dobra to możesz już iść.

-Poczekam jeszcze na Olę na korytarzu.

-No dobra, możesz ją zawołać.- Mikołaj wyszedł z pokoju przesłuchań, na korytarzu siedziała zapłakana Ola. Gdy tylko zobaczyła Mikołaja rzuciła mu się na szyje. Cudowne chwile, Ola poczuła motylki w brzuchu. Po chwili puściła Mikołaja i weszła do pokoju.

-Siadaj.- Powiedział Mieszko.

-Jak się czujesz?- Zapytała Emilka.

-Dziękuję dobrze.

-Więc co się wydarzyło, tylko proszę przejdźmy od razu do szczegółów.

-No to Szymon przyjechał, no i „rozmawialiśmy” on mnie obraził, to mu strzeliłam z liścia no i wtedy on mnie uderzył tak że się przewróciłam i Tata zaczął się z nim szarpać. Potem przyszedł, w sumie to przybiegł Mikołaj i doszło do rękoczynów. No a potem to wy przyjechaliście i ich rozdzieliliście.

-No dobrze, podpisz tu.- Ola bez wahania podpisała zeznania.

-No możesz już iść. Poproś do nas komendanta.

-No dobrze. Jeszcze raz dziękuję.

-Ola mówiłam już, nie ma za co to nasza praca.

-Dziękuję.- Ola uśmiechnęła się i wyszła na korytarz, gdzie stał Jacek z Mikołajem i Wojciechem.

-Tato teraz twoja kolej.- Powiedziała Ola, podchodząc do Wojciecha który rozmawiał. Po chwili komendant był już w pokoju przesłuchań. Wszyscy milczeli. Mieszko i Emilia nie wiedzieli od czego mają zacząć przecież to był ich szef.

-No będziecie się tak patrzeć czy zaczniecie. Chcę mieć to już za sobą.- Odrzekł zdenerwowany komendant.

-Więc co się wydarzyło i dlaczego uczestniczył Pan w bójce?

-Więc, przyjechał były narzeczony Oli i zaczęli się kłócić on Ją uderzył i wtedy ja zacząłem go szarpać i przybiegł Mikołaj, zaczęli się bić ja nie mogłem ich rozdzielić no w końcu wy przyjechaliście. W pewnym sensie ratując Mikołaja. Bo nieźle mu się oberwało.

-No dobrze, to niech komendant podpisze tu i to wszystko.

-Dziękuję. Dobranoc.- Powiedział Komendant wychodząc z pokoju przesłuchań. Wojciech podszedł do Mikołaja, Oli i Jacka którzy akurat rozmawiali. Emilka wyszła za chwilkę z pokoju przesłuchań i poszła do kuchni. Ola postanowiła pójść za nią.

-Emilka.

-Tak.

-Bo wolała bym aby ta sprawa pozostała między nami.

-Nie ma problemu. Tylko musicie jeszcze dziewczynki tu przywieźć ale to potem.

-A po co dziewczynki?

-No bo to one wzywały policję. Muszą złożyć zeznania.

-A no dobra. Emilka bo widzisz.- Ola wychyliła się aby zobaczyć czy nikt nie idzie.- Wolała bym aby nikt się nie dowiedział że jestem z Mikołajem a tym bardziej że jestem z nim w ciąży.

-A jednak.

-Co a jednak?

-Jednak jesteś w ciąży.

-No tak dobra ja już idę.- Dziewczyny wyszły z kuchni i udały się w stronę pokoju przesłuchań. Właśnie na przesłuchanie był prowadzony Szymon.

-Pożałujesz tego suko.- Powiedział Szymon, Ola udawała że nie słyszy.- Zabije cię i całą twoją rodzinkę, jeszcze mnie popamiętacie.- Ola zaczęła płakać nie wytrzymała tego wszystkiego.

-Ola spokojnie. Usiądź tu sobie.- Powiedziała Emilka, po chwili dołączyli do nich Panowie. Jacek przyszedł do Emilki z papierami.

-Emilka, no muszę ci powiedzieć że z tego Napieralskiego to niezłe ziółko jest.

-Co, co tam znalazłeś?

-Kradzieże, rozboje, kilka pobić, napaść na funkcjonariusza i siedział dwa lata za posiadanie. Niedawno wyszedł. A i jest już poszukiwany za wyłudzanie pieniędzy.

-No to nieźle, dobra idę go przesłuchać. Szykuje się niezła zabawa.- Emilka udała się do pokoju gdzie czekał na nią już Mieszko z Szymonem.

-Dobra, mów po co ci to wszystko było?

-Nic wam nie powiem.

-Aha, czyli się nie przyznajesz.

-Tak. Nie macie dowodów.

-No owszem mamy ale jak nie chcesz współpracować to twoja sprawa.

-Nic na mnie nie macie.

-Owszem mamy, jesteś poszukiwany o wyłudzanie pieniędzy i do tego pobicie trzech osób.

-No nieźle. Posiedzisz dobre 10 lat. A sąd weźmie pod uwagę to że już siedziałeś dwa lata. Może sobie posiedzisz jeszcze jakieś dodatkowe pięć lat co w sumie daje nam....

-15 lat.- Dodał Mieszko.

-A teraz zapraszam na dołek na 48.

-Dobra już wam mówię.

-No to proszę zaczynaj.

-No ja kocham Olę.

-No a coś więcej?

-No poniosło mnie jak mnie uderzyła.

-Poniosło cię. Aż mi niedobrze się robi kiedy słyszę jak facet mówi że uderzył kobietę bo go poniosło.

-No ale to nie jest powód żeby bić jej ojca i narzeczonego.

-Jak to narzeczonego?

-Normalnie. Teraz posiedzisz na dołku, dość długo.

-Podpisz zeznania.- Szymon podpisał zeznania i Misiek odprowadził go na dołek. Mikołaj z Olą i Wojciechem wrócili do domu. Mariola z Zygmuntem i dziewczynkami posprzątali po kolacji i położyli się spać. Gdy Ola z tatą i Mikołajem wrócili wszyscy już smacznie spali więc oni też poszli spać.