2.15

Po powrocie od lekarza położyłam się spać. Mikołaj miał przywieść Antka po 16 a Dominika miała wrócić ze szkoły po 14. Była dopiero 10 więc miałam dużo czasu aby położyć się spać a potem zrobić obiad. Zasnęłam od razu. Obudził mnie dźwięk przekręcanych kluczy w drzwiach. Spojrzałam na zegarek była 12.15. Zarzuciłam na siebie koc i wyszłam z pokoju. Drzwi się otworzyły i weszła Dominika. Po jej minie było widać ze coś jest nie tak.

-A co ty tu robisz?

-Mieszkam.- Odparła zdziwiona moją obecnością.- A ty?

-To samo, a nie powinnaś być teraz w szkole?

-Urwałam się z ostatnich lekcji.

-No widzę, ale dlaczego?

-Przez moją jak że wychowaną wychowawczynię.

-Co się stało?

-No wyobraź sobie że wchodzę do klasy, a pech chciał że siedzę w pierwszej ławce bo jako jedyna jest wolna. No i ona do mnie z tekstem że widać że jestem niewychowana po matce. No to ja na to że ma nie obrażać zmarłych. A ona do mnie że mnie oduczy pyskowania i nie będę jej straszyć policją a ja w życiu nikomu nie straszyłam. No i ja do niej mówię że nigdy tak nie powiedziałam a ona na to że kłamać też mnie nauczyłaś. No to ja że nie ma prawa cię obrażać a ona że mam się wynosić z klasy bo jestem nieudacznikiem i nic w życiu nie osiągnę i że obcy facet mi zrobi dzieciaka tak jak tobie i że ta bajka o tym ze ojciec zabił matkę w życiu nie przejdzie przez mury szkoły. I jeszcze że liczyłam na jej współczucie i że mi z historii niby czwórkę postawi bo wzbudzę w niej litość.- Powiedziała prawie na jednym wydechu. Zabrałam od niej plecak i poszłyśmy do kuchni. Zrobiłyśmy herbatę i usiadłyśmy przy stole.

-To co zmienisz mi szkołę?- Zapytała po chwili.

-Co, jak że teraz, jesteś pewna?

-No chyba nie myślisz że będę w jej klasie.

-No dobrze. Jeśli tego chcesz. A coś więcej w szkole się działo?

-Nie nic więcej. Piątkę z matmy dostałam. No ale mówię ci tak się zdenerwowałam że poszłam z Karoliną za szkołę zapalić bo myślałam że jak tą sukę na korytarzu spotkam to oczy wydłubię.

-Po pierwsze wyrażaj się przy mnie. A po drugie co zrobiłaś z Karoliną?

-A co powiedziałam że zrobiłam?- Odpowiedziała zakłopotana.

-No to ja się pytam? Od dawna palisz?

-Jeju ciocia. Przestań.

-Dominika masz dopiero 15 lat, co ty wyprawisz?

-O jejku jakoś Dominika od wujka Mikołaja jest w moim wieku i jej mama się nie czepia.

-Posłuchaj, ty nie jesteś córką Mikołaja tylko moją i nie interesuje mnie ona tylko ty. Powiedz mi czy od dawna palisz?

-A co to ma do rzeczy, i tak nic nie zmieni.

-Owszem zmieni, jeśli masz ze mną mieszkać to musisz mi o czymś takim mówić.

-Ale ciociu....

-Dominika ja nie mówię o zwierzaniu się, o chłopakach i innych sprawach. Bo mam nadzieję że jesteś na tyle duża że rozumiesz z czym to się wiąże.

-Tak wiem mam nie uprawiać seksu bo zajdę w ciąże, a nie ma 100% anty koncepcji.

-No tu bym się z tobą nie zgodziła, ale nie o tym teraz rozmawiamy. To od kiedy palisz?

-O jejku no to był mój pierwszy papieros no.

-Na pewno pierwszy?

-Tak na pewno pierwszy.

-Mam nadzieję że również ostatni. Proszę cię nie wchodź w ten nałóg.

-Niby dlaczego?

-No jeszcze tego brakowało żebym takiej dużej dziewczynie tłumaczyła dlaczego ma nie palić.

-No dobra przecież wiem to prowadzi do raka i tak dalej.

-Tak, wywołuje choroby i dużo kosztuje. Z resztą z takiego nałogu trudno potem wyjść.

-Mówisz jak byś kiedyś paliła.

-Bo tak było, ale twoja mama mi pomogła z tego wyjść.

-A ile miałaś wtedy lat?

-Byłam dużo starsza od ciebie to na pewno.

-No dobra, a czemu właściwie ciocia do nas nigdy nie przyjeżdżała?

-Przyjeżdżałam ale potem zaczęłam pracę w policji a z tym się wiąże stała obecność w mieście.

-Jakoś cioci nie wierzę. Z tego co wiem to ciocia jest posterunkową, co prawda starszą, co oznacza ze w służbach mundurowych jest ciocia od maksymalnie czterech lat.

-A skąd ty tyle wiesz o policji, co młoda damo?

-Nie ważne, zapytałam pierwsza.

-Tak to prawda, od niedawna jestem w policji, ale studiowałam.

-Tak w Warszawie, widziałam dyplom u wujka Wojtka.

-Myślę że to nie najlepszy moment na taką rozmowę.- Odparłam słysząc otwierające się drzwi do mojego mieszkania. Wstałam od stołu i skierowałam się w kierunku korytarza. W drzwiach stał Mikołaj wraz z córkami.

-Cześć a co wy tu robicie?- Zdziwiłam się że są tak wcześnie.

-A dziewczynki skończyły wcześniej lekcje, nie mam z kim ich zostawić aż skończę służbę. Mogą tu zostać?- Zapytał aspirant robiąc maślane oczka.

-No mogą, mogą. Zapraszam do środka.- Dziewczynki zdjęły kurtki i udały się do kuchni. Ja w tym czasie chciałam porozmawiać z Mikołajem.

-Masz może chwilkę?- Zapytałam, wychodząc z nim na korytarz?

-No raptem pięć minut.

-No to dobrze, bo musimy poważnie porozmawiać.

-Coś się stało?

-Nie...to znaczy tak....Kurcze nie wiem jak ci to powiedzieć.

-Wal prosto z mostu.- Nie lubię gdy tak mówi, najchętniej bym mu o tym nie mówiła ale tu chodzi o jego córkę.

-Chodzi o Dominikę, mamy problem.

-Ale którą, moją czy twoją.

-No twoją, gdyby chodziło o moją to raczej bym z tobą nie rozmawiała.

-Co się stało? Coś ci znów powiedziała, Kamila jej coś zrobiła?

-Nie spokojnie, chodzi o to że Dominika ona...

-00 do 05.- Rozmowę przerwał nam dyżurny.

-Przepraszam kochanie, porozmawiamy jak wrócę.- Powiedział i dał mi buziaka w policzek.

-05 zgłaszam się.

-Jesteś jeszcze z córkami?

-No właśnie je odwiozłem a co jest?

-To świetnie, podjedźcie na piastowską. Ktoś się pobił na ulicy.

-Dobra już jadę.- Mikołaj zniknął z mojego pola widzenia a ja wróciłam do mieszkania. Przygotowałam dziewczynkom obiad a następnie pomogłam im odrobić lekcje.